(Pop Rock) Myslovitz - Niewazne Jak Wysoko Jestesmy... - 2011, FLAC (tracks+.cue), lossless

Myslovitz – Nieważne Jak Wysoko Jesteśmy
Label: EMI Music Poland
Catalog#: 5099902841021
Format: CD, Album
Country: Poland
Released: 30 May 2011
Genre: Rock
Barcode: 5099902841021
Matrix Number: www.takt.eu Takt Logo 2100003116369 Takt Logo
Other (Mastering SID Code): IFPI LK97
Other (Mould SID Code): IFPI 9R82
http://merlin.pl/Niewazne-jak-wysoko-jestesmy_Myslovitz/browse/product/4,910869.html#fullinfo

MYSLOVITZ - "Nieważne jak wysoko jesteśmy..."
Trudno recenzować płytę zespołu, którego jest się najgorszym krytykiem na świecie.
Na "dzień dobry" pragnę Panie i Panów bezceremonialnie poinformować, że jako słuchacz i zapowiadacz nigdy nie miałem zbyt wielkiego dystansu do twórczości mysłowickiej piątki. Co więcej, nigdy się tego nie wstydziłem, do czego dziarsko zachęcam innych, jeszcze niezdecydowanych.
Bycie ortodoksyjnym fanem Myslovitz jest od 16 lat zajęciem co najmniej przyjemnym. Nawet, jeśli weźmie się pod uwagę wątłe alibi muzyków w kwestii "czy ten zespół to jeszcze zespół, czy już tylko grająca piosenki firma?". Zresztą sami zainteresowani niespecjalnie bawią się tu w dyplomatów, bo ich muzyczne przedsiębiorstwo od dłuższego czasu generuje przyzwoite zyski. Słodki problem w przypadku Myslovitz polega jednak na tym, że zespół na rodzinny chleb zarabia uczciwie i na poziomie wciąż nieosiągalnym dla setek innych nadwiślańskich kapel, w tym własnych, poważnie kontuzjowanych epigonów. A nowy album powinien to bezdyskusyjnie potwierdzić.
I żeby nie było tylko w pozycji "na klęczkach i z ręcyma do modlitwy", postanowiłem po raz pierwszy publicznie policzyć kleksy, jakie zdarzyły się tej orkiestrze. Proszę bardzo. Zaśpiewana rumuńskim angielskim eksportowa w założeniu wersja płyty "Korova Milky Bar". Cover "Historii jednej znajomości" Czerwonych Gitar. "Książę życia umiera", czyli dziwaczny hołd dla najlepszego i najbardziej rock'n'rollowego piłkarza w historii – George'a Besta. Produkcyjna wywrotka w "Złe mi się śni", która to pieśń przystawała do albumu "Happiness Is Easy" tak, jak Myslovitz do grupy Talk Talk. Wystarczy. Resztę zapisujemy zespołowi po stronie plusów. A nawet plusiorów.
Pięć lat bez nowego materiału, roczna przerwa w regularnej działalności koncertowej (2008 rok), odwlekanie premiery nowego krążka i jeden ewidentny na dziewięć wydanych właśnie kawałków singiel to zestaw, który mógłby spektakularnie popchnąć wielu artystów w stronę rynkowego samobója. Nie w tym przypadku. Myslovitz obronią się w piękny, brawurowy sposób, bo "Nieważne jak wysoko jesteśmy" jest cholernie mocną płytą.
Całość robi brzydkie "kuku" poszukiwaczom gitarowych singli. Oprócz wybranego do promocji utworu "Ukryte", nie ma tu takich piosenek. Współczynnik "jesteśmy radio friendly" zostaje na potrzeby tej płyty drastycznie i świadomie zniwelowany. Mógłby być zniwelowany jeszcze bardziej, gdyby "Ukryte" zostało włączone do programu w wersji z wymyślonym przez producenta – Marcina Borsa - gwałtownym końcowym cięciem, a piosenkowa piosenkowość piosenki "Srebrna nitka ciszy" była jeszcze bardziej piosenkowa i nośna w wersji z perkusją, bo tak to wstępnie zaplanowano. Nie jest. Wycięte w ostatniej chwili z tego kawałka bębny, blisko nagrane wokale Artura Rojka w "Skazie", klaustrofobiczna końcówka "Klubu filatelistów polskich", soczysty gitarowy łomot w "Ofiarach zapaści teatru telewizji", zadziwiająca instrumentalna koda bez upragnionej powtórki refrenu w "Przypadku Hermana Rotha", nota bene najpiękniejszym od lat utworze Myslovitz, a nawet fabularyzowane tytuły piosenek (domyślam się, że tendencja pozostała po doświadczeniach z projektem No! No! No!) to elementy składowe tłustego znaku zapytania, który po wysłuchaniu tej płyty wypada sobie postawić. Bo nikt nie użyje jej jako muzycznego dodatku do grilla umówionego w grupie nawet najbardziej osłuchanych przyjaciół, nikt nie wpakuje jej do samochodowego odtwarzacza, robiąc sobie milusi efekt "zimnego łokcia" i dociskając gaz w rytm dobrze zbudowanych przebojów, balansujących na cienkiej granicy artystycznego spełnienia i komercyjnej celności. Myslovitz anno domini 2011 to zespół wymagający kilku lub kilkunastu minut refleksji nad generowanym przez siebie – na tej płycie szczególnie intensywnie – smutkiem. W sprawie twórczości tej kapeli zostało już przecież kiedyś trafnie ustalone, że piękno owego smutku nie wyklucza. I odwrotnie. No i niech tak zostanie.
Na koniec słów kilka o bohaterach tych kilkudziesięciu minut. Takim bohaterem jest każdy z muzyków. Rojek szczególnie za tekst do "Przypadku Hermana Rotha". Wojtek Powaga za większość tesktów na albumie. "Lala" za przytaszczoną na sesję nagraniową muzykę do utworu "Art Brut". Jacek Kuderski za to, że gra na swoim basie nie wszystko, co umie zagrać, ale wszystko, co zagrać powinien. Przemek Myszor za literacką kontynuację piosenki "Kraków" ("Ukryte") i (współ)producenckie czuwanie nad całością. Wreszcie producent – Marcin Bors - za dyskretne odcedzenie muzyki Myslovitz z elementów ewidentnych i wcześniej wykutych na blachę patentów. Panowie, ugotowaliście kawał muzy, wciąż bardzo potrzebnej. Z tej ostatniej konstatacji cieszę się chyba najbardziej,

Artur Rojek - lead vocals, guitar
Wojciech (Wojtek) Powaga - guitar
Przemysław (Przemek) Myszor - guitar, keyboards
Jacek Kuderski - bass guitar
Wojciech (Wojtek, "Lala") Kuderski - drums, percussion