(Rock, Avant-pop, Polish) Maciej Malenczuk (Maciej Maleńczuk) - Psychodancing vol.2 - 2009, MP3, 320 kbps

Maciej Maleńczuk (urodzony 14 sierpnia 1961 w Wojcieszowie koło Złotoryi) - polski wokalista, gitarzysta, artysta rockowy i poeta.

W roku 1981 skazany został na dwa lata więzienia za odmowę służby wojskowej. Po wyjściu na wolność zaczął grać na gitarze i komponować piosenki, początkowo utrzymane w stylistyce bluesowej. Swój repertuar najczęściej prezentował występując jako muzyk uliczny na ulicach Krakowa, Warszawy, Poznania i innych polskich miast. W latach 1986–2005 był wokalistą i frontmanem zespołu Püdelsi, z którym nagrał szereg płyt.

W roku 1993 założył zespół Homo Twist, którego pierwsza płyta ukazała się w rok później. Pierwszą solową płytę Maleńczuk wydał w roku 1998.

Maleńczuk zawsze był postacią wyrazistą. Niezależnie od tego, czym się zajmował, przyciągał uwagę. Uważany za świetnego tekściarza, pełną gębą rock'n'rollowca, dokonał w swojej karierze wielkich rzeczy dla polskiej muzyki rockowej. Solo, z Homo Twist i Pudelsami nagrywał albumy, które na dobre wpisały się w historię rodzimego rynku. Wszystko to czynił jednak z pozycji artysty niezależnego, twórcy działającego poza głównym obiegiem. W ostatnich latach sporo w jego karierze się zmieniło – wszedł na salony, zaczął "robić w popie", wygrał nawet Opole, a jego zeszłoroczna płyta "Psychodancing" dorobiła się Platyny.

Sprzedał się? Nazywajcie to jak chcecie – dla mnie dzisiejszy Maleńczuk to wciąż ten sam Maleńczuk. Tyle, że przebrany w nowe szaty dancingowego wodzireja. Cała zabawa w "Psychodancing" to przecież tak naprawdę przedłużenie idei "Psychopopu", którą przed laty propagował razem z Pudelsami. Już wówczas w tytułowej piosence śmiał się z podziału na underground i pop, przemycając do tego drugiego świata elementy pierwszego. Najnowsza część "Psychodancingu" jest więc nie tylko kontynuacją zeszłorocznego albumu, ale i wcześniejszej twórczości krakowskiego artysty. Z tą tylko różnicą, że obok kompozycji własnych pojawiają się przeróbki starych szlagierów. I brzmią najbardziej kiczowato ze wszystkich rzeczy, jakich dotychczas Maleńczuk się dopuścił. Czy to zarzut? Absolutnie. Osobiście kupuję zarówno jego wersję "Cichej wody" z udziałem Zbigniewa Kutrycza, utwór Bohdana Łazuki "Pod twoim oknem", jak i zwycięską kompozycję z Opola "Nie mogę ci wiele dać". Maleńczuk w roli dancingowego grajka jest zarówno psycho, jak i pop. Najlepiej to słychać w kończącym album "Medleyu" – utworu złożonego z kilkunastu, w dużej mierze zagranicznych, dyskotekowych szlagierów. Już wyobrażam sobie miny starych, przywiązanych do undergroundowych ideałów fanów. Ale całego tego "Psychodancingu" nie ma co brać na poważnie. To płyta, która ma dostarczać ludziom tylko i wyłącznie lekkiej i przyjemnej muzycznej rozrywki. Czy chcecie tego, czy nie - swoją rolę w zupełności spełnia.